Hoe lom je aan de artiestennaam Don van Dongen"?
Well… we speelden ooit nummers van The Everly Brothers. Remco deed de hoge stem en die was dus Phil, en ik de lage en ik was dus Don. Daarna kregen we de baard in de keel en was het feest voorbij. Maar goed, omdat de Fransen van ‘hein’ iets heel vreemds maken en de Amerikanen het alleen kunnen uitspreken als er ‘-eken’ op volgt heb ik Don maar Don gelaten.
Wat voor muziek maak je nu?
Ja, hoe gaan we dat noemen… Zeg het maar: indie folk? roots? psychedelische folk? pop? Je hoopt als muzikant dat mensen zich niet zo bekommeren om labels. Ook bij onze eerste plaat waren we er niet zo mee bezig om aansluiting te zoeken bij een bepaalde stijl. We noemden het ‘skiffle’ omdat we van een direct, ongekunsteld geluid hielden. Maar het is niet heel traditioneel, we experimenteren volop. Traditionele folkmuziek kan wel een dosis Dada gebruiken.
Hoe is jullie nieuwe plaat ontstaan?
Op een bloedhete dag in september keek ik vanaf de Texelse Boot naar die havenstad aan de overkant van het Marsdiep. Daar, op een zolderkamer onder een van die rode daken, stond ooit het oude harmonium waar ik mijn eerste liedjes op schreef. En daar, bij mijn Helderse vrienden, luisterde ik voor het eerst naar Blind Willie mcTell en de Cannon’s Jug Stompers, wat mijn hele levensgevoel veranderde.
Terug in de stad slenterde ik wat door de straten van weleer en overdacht ik mijn zonden. Eén daarvan is dat ik zo weinig muziek had uitgebracht. Na de CD ‘Skiffle’ van Speed 78 verscheen er niet zo veel meer. Maar ik merkte steeds weer dat die plaat veel vrienden had gemaakt. ‘Doe je daar nog iets mee?’ vroegen ze me vaak. ‘Zonde!’ hoorde ik dan, als ik mijn vage antwoord gaf. En dat zeiden eigenlijk ook de nieuwe nummers die langskwamen als ik weer zat te spelen: ze wilden gehoord en opgemerkt worden.
De hoes van de nieuwe plaat vertelt dit verhaal op zijn eigen manier. Een deur of raam gaat van binnenuit open, dat is de drive die je hebt om te spelen. Maar tegelijkertijd wordt er ook iets van buitenaf geopend, dat is de respons die je krijgt. Al die tijd dat ik in de luwte muziek maakte voelde het alsof dat ene raam op slot zat. Totdat ik ontdekte dat er mensen waren die graag naar onze muziek luisteren. Toen ging ook dat andere raam open. Doen! riep Ferry, toen ik dit ontwerp van Patricia Hofstede aan hem liet zien.
Anne Soldaat en ik begonnen in zijn studio in Aalst met wat schetsen voor de nieuwe nummers. Vanuit de spontane eerste takes zijn we ze verder gaan opbouwen. We merkten net als bij de eerste plaat dat ons gevoel voor spelen en opnemen heel dicht op elkaar aansloot. Gaandeweg ontstond een nieuwe collectie opnames. Op de meeste daarvan ben ik met mijn gitaar, zang, mandoline en harmonica wel op de voorgrond, maar Anne drumt alle nummers en doet ook veel gitaren en keyboards. De bas hebben we min of meer verdeeld. We zijn na deze sessies nieuwe live-tracks gaan opnemen met Cor van Ingen als bassist en Arnold Lasseur op mandoline. Cor is al te horen op onze eerste CD en bluegrass-broeder Arnold speelde ooit met ons mee op Noorderslag.
En nu is hij daar… Goom Agar. Met grote dank aan Ferry en de Excelsior bemanning. En natuurlijk aan Anne, Cor, Arnold en Renée Wijnhoven die een nummer van cello en vocalen heeft voorzien. En nu gaat hij naar jullie, supporters, in de hoop dat jullie er iets in horen ;-)
Weerklank is altijd weer verrassend, dat is het mooie van muziek.
De groep Speed 78 bestaat nu uit Cor van Ingen, Nadine van Vliet, Martin Huurdeman en mijzelf. Onze nieuwe plaat komt uit op 23 augustus 2019. Daarop is de bezetting: Anne Soldaat, Cor van Ingen, Arnold Lasseur en ondergetekende.
PS Een nummer van de eerste plaat van Speed 78.
https://www.youtube.com/watch?v=Y3ArIthilcU
PS PS Een live-optreden van The Empties met twee composities op de Churchillaan in Amsterdam